جنگی که بالاخره نجاتم داد

این کتاب جلد دوم کتاب “جنگی که نجاتم داد” است و ماجرای دختر ۹ ساله‌ای به نام آدا را روایت می کند که یکی از پاهایش شکل عادی ندارد و همین امر باعث شه تا مادر او خجالت بکشد تا آدا را با خود به بیرون ببرد.
بعد از پیچیده تر شدن اوضاع جنگ جهانی دوم مادر آدا تصمیم می گیرد برادر کوچک‌اش جِیمی را با کشتی به خارج از لندن بفرستند تا از جنگ در امان بماند، اما به خاطر نقص ادا او را به همراه بردارش نمی فرستد.

اما آدا یواشکی با برادرش می‌رود….

اکنون زمان آن رسیده و آدا می‌خواهد زندگی جدیدی را شروع کند. پای آدا در یازده سالگی درمان می‌شود و متوجه می‌شود آن‌چه مادرش درباره نقص دائمی او می‌گفته حقیقت ندارد. او ناتوان نیست. جنگ جهانی جهانی دوم ادامه دارد و آدا و برادرش با سرپرست قانونی‌شان سوزان در کلبه‌ای زندگی می‌کنند. زندگی در یک خانه شلوغ آسان نیست و روت هم پیش آن‌ها آمده یک دختر یهودی از آلمان که آدا فکر می‌کند شاید جاسوس باشد!
نتایج جنگ محسوس‌تر می‌شود و فاجعه نزدیک‌تر، و زندگی در جنگ حتی از قبل پیچیده‌تر …
آدا تصمیم می گیرد چه‌جور آدمی باشد؟ چطور به جنگیدن ادامه دهد؟ و برای نجات چه کسانی خودش را به زحمت بیاندازد؟

در بخشی از این کتاب می خوانیم:

میدانستم مادرم، مام، شب ها توی کارخانه ی مهمات جنگی کار می کند. می دانستم هر شب موج های وحشتناک و شدیدِ بمب ها روی سر لندن روان است. می دانستم آلمانی ها کارخانه ها را هدف می گیرند، مخصوصا کارخانه های تسلیحات را. من خودم توی بمباران گیر افتاده بودم.دیوارهای آجری بالای سرم منفجر می شدند. بعدش شیشه ی خرد شده مثل برف خیابان ها را می پوشاند.
برای همین می دانستم ممکن است مام بمیرد. ولی باور نمی کردم. با وجود همه ی بمب ها.
فکر می کردم مام تا ابد زنده می ماند.
فکر می کردم من و جِیمی هیچ وقت آزاد نمی شویم…