کتاب کیلمنی بانوی باغ

باد نوپای بهاری وزیدن گرفته بود، آن‌قدر تازه و باطراوت که گویا از مزرع خاطرات می‌گذشت نه از خیابان‌های تاریک و دلگیر. می‌وزید و بر بالای درختان زمزمه می‌کرد و عشقه‌هایی را که نمای ساختمان اصلی را پوشانده بود با خود این‌طرف و آن‌طرف می‌برد. باد با خودش نغمه‌های بسیار داشت، اما به گوش هر شنونده‌ای همان را می‌خواند که در قلبش بود.